جوسلین بل برنل در سن ۲۴ سالگی و زمانی که دانشجوی دکترا در کمبریج بود، تپ‌اخترها را کشف کرد. یکی از وظایف تحقیقاتی او مرور پرینت‌های چاپ شده از یک تلسکوپ رادیویی بود. این پرینت‌ها می‌توانستند تا ۹۶ فوت طول داشته باشند و بل برنل هر شب آنها را بررسی می‌کرد.
جوسلین بل برنل در سن ۲۴ سالگی و زمانی که دانشجوی دکترا در کمبریج بود، تپ‌اخترها را کشف کرد. یکی از وظایف تحقیقاتی او مرور پرینت‌های چاپ شده از یک تلسکوپ رادیویی بود. این پرینت‌ها می‌توانستند تا ۹۶ فوت طول داشته باشند و بل برنل هر شب آنها را بررسی می‌کرد.
او در این کاغذها به الگویی برخورد کرد؛ مجموعه‌ای از پالس‌های رادیویی منظم که در جایی ظاهر می‌شدند که نباید وجود داشته باشند. بل برنل و تیمش در کمبریج این پالس‌ها را مورد بررسی قرار دادند، هرگونه توضیح ساخت بشر را رد کردند و دریافتند که این پالس‌ها از یک ستاره نوترونی با سرعت بالا سرچشمه می‌گیرند. آنها این ستاره‌ها را "تپ‌اختر" نامیدند. تپ‌اختر یک ستاره نوترونی است که پرتوهایی از تابش ساطع می‌کند که از خط دید زمین عبور می‌کند. "پالس" تابش پرانرژی‌ای است که از یک تپ‌اختر مشاهده می‌شود و به دلیل ناهمترازی محور چرخش ستاره نوترونی و محور مغناطیسی آن به وجود می‌آید.
در سال ۲۰۱۸، زمانی که بل برنل جایزه ویژه پیشرفت در فیزیک بنیادی را دریافت کرد، کل مبلغ ۲.۳ میلیون پوندی جایزه را برای تأمین بودجه بورس تحصیلی فارغ‌التحصیلی برای حمایت از دانشجویان زن، اقلیت و پناهنده که به دنبال تحصیل در فیزیک بودند، اهدا کرد.
بل برنل با تدریس در دانشگاه ساوتهمپتون، دانشگاه کالج لندن، دانشگاه آزاد و آکسفورد، در رصدخانه سلطنتی نیز کار کرد و به عنوان رئیس علوم در دانشگاه باث فعالیت نمود. هرچند که کمک‌های او در سال ۱۹۷۴ به رسمیت شناخته نشد، اما اکنون می‌توانیم او را به عنوان یک الگوی فوق‌العاده برای هر کسی که علاقه‌مند به حرفه‌ای در علم است، تجلیل کنیم.
همان‌طور که باید گفت، گاهی اوقات نبوغ در جزئیات نهفته است. جوسلین بل برنل گواه این امر است!
احتمالا از شخصیت های پایین هم خوشت بیاد
© کلیه حقوق سیر تا پیاز سایت محفوظ می باشد.