غزل شماره 177 دیوان حافظ، نه هر که چهره برافروخت دلبري داند + با تعبیر فال
نه هر که چهره برافروخت دلبري داند
نه هر که آينه سازد سکندري داند
نه هر که طرف کله کج نهاد و تند نشست
کلاه داري و آيين سروري داند
تو بندگي چو گدايان به شرط مزد مکن
که دوست خود روش بنده پروري داند
غلام همت آن رند عافيت سوزم
که در گداصفتي کيمياگري داند
وفا و عهد نکو باشد ار بياموزي
وگرنه هر که تو بيني ستمگري داند
بباختم دل ديوانه و ندانستم
که آدمي بچه اي شيوه پري داند
هزار نکته باريکتر ز مو اين جاست
نه هر که سر بتراشد قلندري داند
مدار نقطه بينش ز خال توست مرا
که قدر گوهر يک دانه جوهري داند
به قد و چهره هر آن کس که شاه خوبان شد
جهان بگيرد اگر دادگستري داند
ز شعر دلکش حافظ کسي بود آگاه
که لطف طبع و سخن گفتن دري داند
تعبیر غزل شماره 177 دیوان حافظ ، نه هر که چهره برافروخت دلبري داند
ظاهربین نباش و اجازه نده که ظاهر هر چیزی تو را فریب دهد. تصمیمات خود را بر اساس واقعیت‌ها و عمق موضوع بگیر، نه تنها بر مبنای آنچه که به چشم می‌آید. باید هوشیار و مراقب باشی، چون کسانی در اطرافت هستند که می‌خواهند تو را فریب دهند و از تو به سادگی استفاده کنند. آنها از تو هوشمندتر و باتجربه‌ترند، پس نباید اجازه بدهی که در دامشان بیفتی. اما در این مسیر تنها نیستی. کسی در کنار توست که با دقت و دانایی‌اش راهنمایی‌ات می‌کند و مسیر درست را به تو نشان می‌دهد. قدر این همراهی را بدان، چرا که اگر به نصیحت‌های او گوش دهی و اعتماد کنی، تمامی درهای موفقیت و پیشرفت به روی تو باز خواهد شد و تمام جهان به دستان تو خواهد بود.
