عزتالله سحابی، نامی آشنا در تاریخ مبارزات سیاسی ایران، در سال ۱۳۰۹ در تهران چشم به جهان گشود. او دوران تحصیلات ابتدایی و دبیرستان را با موفقیت پشت سر گذاشت و در سال ۱۳۲۷ در رشته مکانیک دانشگاه تهران پذیرفته شد.
عزتالله سحابی: مبارزی خستگیناپذیر در راه آزادی و عدالت
عزتالله سحابی، نامی آشنا در تاریخ مبارزات سیاسی ایران، در سال ۱۳۰۹ در تهران چشم به جهان گشود. او دوران تحصیلات ابتدایی و دبیرستان را با موفقیت پشت سر گذاشت و در سال ۱۳۲۷ در رشته مکانیک دانشگاه تهران پذیرفته شد.
سحابی در کنار تحصیلات دانشگاهی، روحی انقلابی و دغدغهمند داشت و از همان دوران جوانی در انجمن اسلامی دانشجویی به فعالیتهای سیاسی و اجتماعی مشغول شد.
تعهد او به آرمانهای آزادی و عدالت، او را به نهضت ملی شدن صنعت نفت در سال ۱۳۲۹ کشاند. پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، سحابی به مبارزات خود در قالب نهضت مقاومت ملی ادامه داد و در راه دفاع از حقوق مردم و استقلال کشور، سختیهای زندان را به جان خرید.
او در کنار پدر و مهدی بازرگان، مکتب تربیتی، اجتماعی، عملی -متاع- را تأسیس کرد و در سال ۱۳۴۰ به عضویت دفتر سیاسی نهضت آزادی ایران درآمد.
سحابی در سال ۱۳۴۲ به همراه دیگر اعضای نهضت آزادی به زندان افتاد و چهار سال از عمر خود را در حبس سپری کرد. اما این توقف فعالیتهای سیاسی او نبود. در سال ۱۳۵۱، سحابی به حکم دادگاه نظامی به ده سال زندان محکوم شد، اما در سال ۱۳۵۶ از زندان آزاد شد و در تظاهرات تاسوعا و عاشورای ۱۳۵۷ نقشی فعال ایفا کرد.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، عزتالله سحابی به عنوان عضوی از شورای انقلاب و نماینده مردم تهران در مجلس خبرگان قانون اساسی به فعالیتهای خود ادامه داد.
امام خمینی با توجه به تعهد و تخصص او، سحابی را به عنوان وزیر مشاور و سرپرست سازمان برنامهوبودجه منصوب کرد. او همچنین در اولین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی به عنوان نماینده مردم تهران به مجلس راه یافت.
سحابی در طول زندگی پرفراز و نشیب خود، همواره در مسیر مبارزه برای آزادی و عدالت قدم برمیداشت. او از جمله یاران امام خمینی و از چهرههای موثر در پیروزی انقلاب اسلامی بود و پس از انقلاب نیز در جهت پیشرفت و آبادانی کشور تلاش کرد.
سرانجام، عزتالله سحابی در سال ۱۳۹۰ در سن ۸۱ سالگی درگذشت و در لواسان به خاک سپرده شد. یاد و خاطره او به عنوان مبارزی خستگیناپذیر و مدیری دلسوز، همواره در تاریخ ایران زنده خواهد ماند.