میکل آنژ

سایر

میکل آنجلو، ملقب به میکل آنژ (Michelangelo)، در ۶ مارس ۱۴۷۵ در شهر کاپرزه متولد شد و در ۱۸ فوریه ۱۵۶۴ درگذشت. او چهار برادر به نام‌های جیوان سیمونه، بوونارتو، گیسموندو و لئوناردو بووناروتی سیمونی داشت. میکل آنژ در زمینه‌های مجسمه‌سازی، نقاشی، معماری و شعر به زبان ایتالیایی فعالیت می‌کرد و تاریخدانان او را به‌عنوان یکی از بزرگترین هنرمندان تاریخ یاد می‌کنند. برخی از افراد و هنرمندان او را "ایل دیوینو" (ایتالیایی: Il Divino) می‌نامیدند که به معنای خداگونه است.

میکل آنژ یک نابغه هنری بود که این موضوع را از نقاشی‌ها و مجسمه‌های به‌جامانده می‌توان ثابت کرد. از بهترین آثار او می‌توان به مجسمه داوود و مدونای بروخه اشاره کرد. پس از مرگ او، بسیاری از هنرمندان دیگر همچون آگوست، لیندا مونتانو و هنری مور از آثار او تقلید کردند که این امر باعث شد او به یک سبک شخصی هنری به نام تکلف‌گرایی (Mannerism) دست یابد. این سبک یک جنبش بزرگ در هنر رنسانس والا بود. میکل آنژ سقف کلیسای سیستین را نگاره‌کاری کرد و حدود ۴ سال از عمر خود را صرف این شاهکار کرد.

براساس آسکانیو کوندیوی، که زندگی‌نامه این هنرمند ایتالیایی را نقد می‌کرد، دوناتو برامانته از اینکه شنید پاپ ژولیس دوم میکل آنجلو را برای ساخت سقف کلیسا مأمور کرده، خشمگین شد و سعی داشت پاپ را متقاعد کند تا او را به کاری ناآشنا بگمارد. این شاهکار هنری بیش از ۵۰۰ متر مربع از سقف را دربرگرفته و بالغ بر ۳۰۰ چهره بر روی سقف کلیسا سیستین وجود دارد. در بخش میانه سقف، نه بخش از سفر پیدایش شامل آفرینش انسان به دست خداوند، سقوط از رحمت الهی و سرانجام احوال انسان‌ها در زمان نوح و خانواده‌اش به تصویر کشیده شده است.

بر روی سه ستون کروی پرستشگاه سیستین، هفت پیامبر و پنج زن هاتف در حال پیشگویی آمدن مسیح مشاهده می‌شوند. از محبوب‌ترین نگاره‌های این سقف می‌توان به آفرینش انسان، طوفان بزرگ، آدم و حوا در باغ عدن، ارمیای نبی و هاتف کومای اشاره کرد. میکل آنژ در سال ۱۵۶۴ میلادی درگذشت و نامش در جامعه هنرمندان جاودانه ماند. آرامگاه او در کلیسای سانتا کروچه فلورانس ایتالیا قرار دارد که در مرکز شهر بنا شده و در داخل آن آثار بسیاری از هنرمندان معروف ایتالیایی از جمله دانته آلیگیری و دوناتلو وجود دارد.