علی میرغضب، آخرین جلاد رسمی قاجار با ۷ نسل سابقه خانوادگی، از خاطرات تلخ اعدام تا زندگی فقیرانه در تهران قدیم را روایت میکند.

زندگینامه علی میرغضب: آخرین جلاد رسمی ایران در عصر قاجار
شناسنامه شخصی:
-
نام کامل: علی میرغضب
-
تولد: حدود ۱۲۴۰ خورشیدی (۱۸۶۱ میلادی)
-
محل تولد: تهران
-
وفات: پس از ۱۳۳۶ خورشیدی
-
شغل: میرغضب (جلاد رسمی حکومتی)
-
دوره فعالیت: از سلطنت ناصرالدینشاه تا مظفرالدینشاه قاجار
پیشینه خانوادگی:
-
از خانوادهای با سابقه ۷ نسل جلادی
-
پدر: مشهدی کریم میرغضب (جلاد معروف دوره ناصری)
-
مادر: زنی از طبقه عامه که تحت فشار اجتماعی زندگی میکرد
ورود به حرفه جلادی:
-
انتخاب اجباری: طبق سنت، پسران خانوادههای جلاد از بدو تولد "منصوب" میشدند
-
حقوق اولیه: ماهانه ۲۰ تومان از سوی حکومت
-
تربیت حرفهای: آموزش زیر نظر پدر از کودکی برای بیرحم شدن
-
نقص جسمی: دست راست کج از بدو تولد (که به هیبت او میافزود)
شیوههای اجرای حکم:
-
اعدام با شمشیر: روش اصلی برای سربریدن
-
لباس رسمی: ردای سرخ رنگ به نشانه خون
-
مراسم عمومی: اجرای حکم در میدانهای شهر با حضور مردم
-
تنبیهات دیگر: قطع گوش، بینی و انگشتان برای مجازاتهای سبکتر
خاطرات تلخ و تکاندهنده:
-
اولین تجربه: همراهی پدر در ۱۰ سالگی در میدان اعدام
-
واکنش محکومان: از خونسردی کامل تا التماس برای مرگ سریع
-
رفتار مردم: ترکیبی از ترس، نفرت و کنجکاوی
-
تعداد اعدامها: "محکومین بیشماری" (بدون ذکر عدد دقیق)
زندگی شخصی:
-
ازدواج: اطلاعاتی موجود نیست
-
فرزندان: احتمالاً نداشته (تا سنین بالا)
-
محل زندگی: محله مولوی تهران در سالهای پایانی عمر
-
شغل پایانی: دستفروشی در کوچهپسکوچههای تهران
نکات برجسته زندگی:
-
تناقض درونی: با وجود ظاهر خشن، بر احساسات انسانی خود تأکید داشت
-
میراث شغلی: یکی از آخرین نمایندگان سیستم جلادی موروثی در ایران
-
تغییر اجتماعی: شاهد انتقال ایران از سنت به مدرنیته در دوره قاجار
-
روایتگر تاریخ: منبع دست اول از نظام قضایی عصر قاجار
منابع تاریخی:
-
مصاحبه با مجله "اطلاعات هفتگی" در سال ۱۳۳۶
-
اسناد دوره قاجار درباره نظام قضایی
-
خاطرات دیگران درباره جلادان رسمی
تحلیل روانشناختی:
علی میرغضب نمونه بارز "قربانی سیستم" بود؛ فردی که از کودکی برای نقشی خشن تربیت شد، هرچند در گفتارش نشانههایی از عذاب وجدان و انسانیسازی خود دیده میشد. زندگی او آینهای از تنش بین سنت و مدرنیته در ایران معاصر است.